pagina’s 116
formaat 13,5 x 18,5 x 1 cm
Robin leest stukjes uit Nimeni
In Nimeni wordt het verhaal verteld over Anton, een 48-jarige docent. Bij wie, naar aanleiding van een artikel dat hij gelezen heeft over verstoten meisjes in Roemenië, het idee heeft postgevat een meisje in Roemenië te kopen.
Het verhaal begint met een scene in de duinen waarin de twee hoofdpersonen van het verhaal Anton en Mirjam iemand aan het begraven zijn.
Op achttien jarige leeftijd herschrijft Anton de debuutroman van Hester Albach: Het Debuut. Hij is van mening dat het verhaal een spannender verloop kan hebben, als niet de docent verliefd wordt op het meisje maar het meisje op de docent en dat de docent vervolgens het meisje op een zeer respectabele wijze afwijst.
Als hij tweeëntwintig is, reist hij naar Amerika om voor zijn studie Nederlands onderzoek te doen naar de locaties waar Vladimir Nabokov ’s Lolita zich heeft afgespeeld. Hij bezoekt het college waar Nabokov les heeft gegeven en ontmoet daar tijdens een bazaar waar hij een gitaar koopt de 15-jarige Kirsten. Tijdens zijn verblijf doen ze veel samen, hij komt zelfs bij haar thuis. Als hij tijdens een zeiltocht seksuele avances maakt, wijst ze hem af. De relatie bloedt dood als hij weer terug in Nederland is.
Enkele jaren later reist hij naar Vietnam om daar in de voetsporen van Marguerite Duras te treden. Hij is gefascineerd geraakt door de verfilming van het boek L’Amant, over het leven van Duras in Vietnam. Na het bezoek aan Sa Dec waar hij de basisschool bezoekt die Duras’ moeder heeft gesticht reist hij af naar Saigon. Hij gaat op zoek naar het college waarop Duras vermoedelijk gezeten heeft. Hij besluit een tekening van het college te maken. Tijdens het tekenen komen meisje van de school kijken wat hij aan het doen is. Andrea is het meisje dat de meeste belangstelling heeft en als hij de volgende dag weer gaat tekenen legt zij dusdanig contact dat zij elkaar daarna bijna dagelijks zien.
Andrea is zeer geïnteresseerd in Anton, gaat spijbelen en nodigt zichzelf bij hem op de hotelkamer uit. Als zij Anton wil verleiden tot een vrijpartij, haakt hij af, en daarmee is ook hun vriendschap ten einde, hij ziet haar daarna niet meer.
Op de school waar hij werkt heeft hij bijzonder belangstelling voor Mirjam. Hij is graag in haar gezelschap. Als Mirjam een actie voor weeshuizen in Roemenië start, biedt Anton aan om de verzamelde spullen naar een weeshuis in Roemenië te brengen. Hij ontmoet er het weesmeisje, Doina, met wie hij op een leuke manier omgaat.
Op de terugweg gaat hij door de streek waar meisjes inderdaad te koop worden aangeboden. Hij neemt een meisje mee naar Nederland. Ze communiceren met handen en voeten. Maar eigenlijk heeft Theo spijt. Als hij alleen met haar op een hotel kamer is, raakt hij haar niet aan en dat maakt haar verdrietig. In het Roemeens vraagt ze of hij haar niet mooi genoeg vindt, maar hij weet niet wat zij zegt.
In Nederland aangekomen verblijft het meisje, dat Nimeni heet, Roemeens voor Niemand, illegaal. Anton geeft haar niet aan omdat hij bang is voor mensensmokkel te worden opgepakt. Hij weigert nog steeds met haar het bed te delen. Hij vindt haar te jong. Tenslotte betrekt hij Mirjam bij zijn ‘project’. Hij vraagt haar meisjes/vrouwen dingen met Nimeni te doen: kleding kopen e.d. Mirjam leert Nimeni ook Nederlands. Mirjam en Nimeni worden dikke vriendinnen, zo erg zelfs dat Anton ze op een middag naakt in zijn overhemden aantreft. Het is voor Nimeni het sein om Anton dusdanig te verleiden dat hij wel met haar moet vrijen.
Nimeni raakt zwanger en omdat zij nog steeds illegaal is is dat ingewikkeld is. Anton stelt een abortus voor maar Mirjam verbiedt dat en bedenkt een manier waarop Nimeni de zorg krijgt die ze nodig heeft zonder dat ze aangegeven hoeft te worden. Mirjam en Nimeni verwisselen op papier van persoon. Nimeni krijgt onder de naam Mirjam de zorg die ze nodig heeft.
Nimeni bevalt van een dochter: Fétiça. Mirjam is bij Anton ingetrokken en gedrieën verzorgen ze de baby. Nimeni treft na het doen van boodschappen Anton en Mirjam in de slaapkamer terwijl beiden gehaast hun kleding herschikken. Nimeni is verdrietig. Anton denkt dat ze getroost is als ze die avond tijdens het voeden van Fétiça dicht tegen hem aankruipt. De volgende dag gaan Anton en Mirjam naar school en werk, maar als Anton wat vroeger thuiskomt, hoort hij Fétiça huilen en roept hij Nimeni. Zij reageert niet. Hij vindt haar met doorgesneden polsen op zijn bed. In het briefje dat ze heeft achtergelaten laat ze weten dat ze hem en Mirjam niet tot last wil zijn en dat zij de baby mogen hebben.