LITERATUUR·RECENSIE VAN ELSA·RECENSIES·ROMAN
Valsheid in geschrifte – Peter den Hollander “Dat het een bijzonder verhaal is kan ik zonder meer bevestigen.”
26 november 2020 Mustreads or Not
Valsheid in geschrifte – Peter den Hollander
“Ik bewonder de manier waarop Peter den Hollander dit verhaal vormgegeven heeft, hoe de verhaallijn loopt en de persoonsontwikkeling ontvouwt.”
Auteur(s) : Peter den Hollander
Uitgeverij : In de Rieten Stoel
ISBN : 9789083021546
Taal : Nederlands
Uitvoering : Paperback
Aantal pagina’s : 146
Verschijningsdatum : juli 2020
Achterflap
Theo schrijft een roman over de jonge Eveline, die met haar alter ego een traumatische ervaring beleeft. Terwijl ze herstelt van de gebeurtenissen doet ze een verbijsterende ontdekking die haar identiteit volledig op zijn kop zet.
Tijdens het schrijven aan zijn boek stuurt Theo brieven naar Iona, een Griekse vakantieliefde die hij moeilijk kan vergeten. Als hij haar vervolgens nareist, loopt hij op een terras in Leonidion Eveline tegen het lijf. In de schaduw van het terras schrijft een schrijver de laatste scène van de roman.
In Valsheid in Geschrifte leidt Peter den Hollander de lezer op geraffineerde wijze door een labyrint van fictie en werkelijkheid.
Mijn leeservaring
Peter den Hollander was voor mij nog een onbekende schrijver toen hij ons benaderde via de blogmail met de vraag of we geïnteresseerd zouden zijn om een boek van de coöperatieve uitgeverij In de Rieten Stoel te willen lezen en recenseren. Hij gaf ons vrije keuze en toen ik een kijkje nam bij zijn boeken was ‘Valsheid in geschrifte’ degene die mij aansprak.
De simpliciteit van de witte cover met in zwart o.a. de titel en schrijver straalt een soort bescheidenheid uit. Doet me ergens ver weg denken aan lesboeken van vroeger of juist aan een nog niet aangekleed manuscript wat ik af en toe weleens in handen krijg. Er is door de rustige cover uitstraling geen ruimte over om in je fantasie al aan de haal te gaan met het inhoudelijke verhaal. Ik denk dat je door de nietszeggende cover redelijk verwachting loos kan gaan lezen.
Nu had ik uiteraard wel de achterflaptekst gelezen. Aan de hand daarvan heb ik namelijk voor dit verhaal gekozen. De manier waarop alter ego en een traumatische ervaring aangehaald worden wekte mijn interesse, tevens de laatste zin die eindigt met “een labyrint van fictie en werkelijk.” Hierdoor stelde ik mij toch in op een bijzonder verhaal.
“De zon is boven de horizon verschenen. De zee is glad. Witte meeuwen zoeken naar voedsel op de rotsen.”
En dat het een bijzonder verhaal is kan ik zonder meer bevestigen. De manier waarop de schrijfstijl voortvloeit door het verhaal is typerend. Niet een manier die ik veel tegen kom in alle boeken die ik lees. Wellicht passend bij specifiek deze schrijver, maar daar kan ik niet over oordelen aangezien dit het eerste boek is wat ik van zijn hand lees. Het gevoel bekroop me dat je je in de gedachte van de schrijver bevindt en dit is ergens verontrustend maar tegelijkertijd intrigerend. Doorlezen is de enige optie om te ontdekken hoe het geheel precies in elkaar zit. De bewoording leest soepel en vormt geen belemmering om vlot door de lezen.
“Haar geest laat flarden van dromen los, als herinneringen bij het zien van foto’s.”
De personages die voorkomen in het boek laten zich moeilijk op de juiste manier etaleren in een recensie zonder gigantisch te verklappen hoe en wat. Dus ik hou het erbij dat zij de dragers zijn van dit verhaal. Zonder hen zou dit verhaal geen bestaansrecht hebben.
Nadat ik het boekje (want dat is het eerder, een kort verhaal gezien het aantal pagina’s) gelezen had moest ik het eerst even laten bezinken. Niet zozeer doordat het voor mij schokkend is of iets dergelijks, maar meer juist door de schrijfkunst die in ‘Valsheid in geschrifte’ naar voren komt. Ik bewonder de manier waarop Peter den Hollander dit verhaal vormgegeven heeft, hoe de verhaallijn loopt en de persoonsontwikkeling ontvouwt. Voor mij was het inhoudelijk verhaal niet eens datgene wat het hoogst scoorde bij mij, daarin zit niet de originaliteit. Maar wel in hoe het geschreven is.
“Op zijn bureau liggen volgeschreven vellen papier. Hij pakt ze op en schudt ze tot een nette stapel.”
Dit is dus niet één van mijn meest duidelijk recensies besef ik. Daarentegen is het voor mij een leerzaam boekje op het gebied van het schrijverschap, waarmee ik mezelf ook graag bezig hou zo nu en dan. Mocht je ook op die manier denken is het boek absoluut een aanrader en uiteraard ook voor iedere andere lezer die graag een net even anders dan anders verhaal leest. Wat anders is het zeker!
Lieve leesgroet, Elsa.